ถวายจอบ เสียม สิ่วเข้าวัดจะเป็นเทวดาที่มีพระขรรค์

อาตมาสอนพระกรรมฐานตอนกลางคืนที่บ้านสายลม
ขณะที่ทุกคนกำลังเจริญพระกรรมฐานก็จับลมหายใจนิดหน่อย
และตั้งใจจะไปเทวสภา แต่ท่านลุงพุฒคือท่านพระยายมราชก็มาตาม

จึงถามว่า "ลุงมีธุระสำคัญหรือ"

ท่านตอบว่า "สำคัญ ถ้าไม่สำคัญผมไม่มาเอง"

อาตมาก็เลยไปกับท่าน เมื่อไปถึงสำนักพยายมราช ที่สอบสวนก็ปรากฏว่า
มีผู้หญิงคนหนึ่งอายุ 52 ปี นั่งคอยอยู่ที่

ถามว่ามีธุระอะไรหรือ ท่านตอบว่า "ผมถามเรื่องบุญทุกอย่าง มันนึกอะไรไม่ออกทั้งหมดมันนึกได้แต่คุณอย่างเดียว"

จึงถามว่า "เคยถวายสังฆทานที่วัดหลายครั้งนึกออกไหม"

เธอตอบ "นึกออกเจ้าค่ะ"

ถามว่า "เคยฟังเทศน์จำได้ไหม"

ตอบว่า "จำได้เจ้าค่ะ"

ถามว่า "เคยใส่บาตรทุกวันจำได้ไหม"

ตอบว่า "จำได้เจ้าค่ะ"

ถามว่า "เคยไหว้พระสวดมนต์ทุกวันจำได้ไหม"

ตอบ "จำได้เจ้า่ค่ะ"

ถามว่า "เคยเจริญพระกรรมฐานบ้างไหม"

ตอบว่า "เคยเจริญมโนยิทธแต่ไม่ได้ มาฝึกวันเดียวไม่ได้แล้วก็กลับไปพยายามทำเรื่อยก็ไม่ได้
เวลาจะตายจิตไม่ได้นึกถึงบุญเพราะมีทุกขเวทนามาก
ปวดเสียดท้องจึงทำให้นึกถึงบุญไม่ไหว ก็เลยตาย
เมื่อตายแล้วท่านพยายมราชถามเรื่องบาปทั้งหมดจำได้แต่ถามเรื่องบุญนึกไม่ออก
นึกได้แต่หลวงพ่อฤาษีลิงดำองค์เดียว

ก็เป็นอันว่า พออาตมาพูดนำเธอนึกถึงบุญได้ทั้งหมด

ท่านพยายมราชจึงบอกว่า "ถ้าอย่างนั้นเธอไปตามบุญของเธอ"
เธอกราบ 3 ครั้ง พอกราบครั้งที่ 3 เสร็จลุกขึ้นมาสวยปลั่งเลย
แต่งตัวขาวจ๋อง และมีพระขรรค์ติดมือไปด้วย ไปอยู่สวรรค์ชั้นยามา

อาตมาถามท่านพยายมราชว่า "พระขรรค์มีไว้ทำไม"

ท่านตอบว่า "พระขรรค์นี้มีฤทธิ์มาก"

ถามว่า "อานิสงค์อะไรจึงมีพระขรรค์"

ท่านบอกว่า "อานิสงค์ที่ซื้อจอบซื้อเสียมถวายพระสำหรับให้พระใช้ทำงาน เลยกลายเป็นพระขรรค์ไป"

ดังนั้นถ้าใครมีจอบ เสียม มีสิ่ว มีเครื่องกบไฟฟ้า มีสว่านไฟฟ้า ทางวัดต้องการหมด มีอานิสงส์มาก
ตายแล้วจะได้มีพระขรรค์ มีฤทธิ์มาก...."